باسمه تعالی

* انسان پس از مرگ تا چه زمانی در بهشت یا جهنم باقی می ماند؟

زمان و مکان از جمله مخلوقات خداست که بر آدمی چیره شده است؛ اما بر خود خدا احاطه ندارد. لذا چون زمان در خدا راه ندارد، حال و آینده در نزد خدا یکجا حاضر است. با این توضیح آنچه به دست می آید این است که: انسان در همین دنیا در بهشت و جهنم خود قرار دارد؛ منتهی روزی پرده کنار می رود و آن موقع انسان حقیقت را می بیند.

بهشت و جهنم جاوید هست و پایانی نخواهد داشت و بشر در بهشت و یا جهنم خود باقی خواهد ماند. این وعده ای است که در قرآن هم برای مؤمنین و هم برای گنهکاران داده شده است:

« بَلَى مَن کَسَبَ سَیئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیـئَتُهُ فَأُوْلَـئِکَ أَصْحَابُ النَّار هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ» [1]

« آری! کسی که بدی و سیئه ای را کسب کند و خطاهایش بر او چیره شود، چنین کسانی اهل جهنم هستند و درآن جاوید خواهند ماند».

« وَالَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُولَـئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ» [2]

« و کسانی که ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، چنین کسانی اهل بهشت هستند و در آن جاودان خواهندبود».

از آنجا که ما درخلقت این دنیا و در زمان محصور در آن محدود هستیم، تصور جاودانی و نبودن روز و ساعت پایان برایمان مشکل است. به عنوان مثال وقتی شما در این دنیا در حال کاری هستید که برایتان لذت بخش است، رسیدن ساعت پایان آن کار برایتان سخت است. اما وقتی در شرایطی قرار می گیرید که لذت نمی برید، احساس خستگی می کنید و دوست دارید زود تر تمام شده، ساعت پایانی آن کار فرا رسد. عالم آخرت نیز اینچنین است. در آخرت خلود و جاویدانی برای مؤمنین نشاط آور است و مؤمنین در آخرت تصور این دنیا را ندارند که نتوانند عدم پایانی روزگار آن موقع را هضم کنند. اما همین فکر به خلود و جاودانی، برای جهنمیان عذابی مضاعف است.